تعیین ارتباط عوامل زایمانی و نوزادی با بهبود زخم اپی زیاتومی در زنان نخست زای بیمارستان امالبنین (س) شهر مشهد در سال ۱۳۹۲

مقدمه: تأخیر ترمیم اپی زیاتومی منجر به نتایج بد آناتومیکی، افزایش عفونت، کاهش عملکرد جنسی، اختلال روابط عاطفی مادر و نوزاد می شود، ولی تحقیقات اندکی در این زمینه انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط عوامل زایمانی و نوزادی با بهبود اپی زیاتومی در زنان نخست زا انجام شد. روش کار: این مطالعه همبستگی در سال 1392 بر روی 119 مادر واجد مشخصات پژوهش مراجعه کننده به بیمارستان ام البنین (س) مشهد انجام شد. اطلاعات مربوط به زایمان، نوزاد و مادر با پرسشنامه های مربوطه جمع­آوری و ارتباط آن­ها با بهبود زخم اندازه­گیری شده با فرم ریدا در روزهای اول، هفتم، دهم و چهاردهم بعد زایمان بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 16) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، آنالیز واریانس یک طرفه، رگرسیون، اسپیرمن و پیرسون انجام شد.میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در روز 10 و 14 بعد از زایمان طول برش پوست (037/0=p، 026/0=p)، تعداد بخیه­های با نخ دو صفر (042/0=p، 028/0=p)، میزان فعالیت منجر به کشش و فشار در محل بخیه­ها (037/0=p، 048/0=p) و میزان نشستن (011/0=p، 030/0=p) با ترمیم اپی زیاتومی همبستگی معکوس و رعایت موارد بهداشتی (048/0=p، 039/0=p) با ترمیم اپی زیاتومی همبستگی مستقیم داشت. درد با ترمیم اپی زیاتومی در روز هفتم (015/0=p) و دهم (035/0=p) همبستگی معکوسی داشت. تعداد بخیه های پوست (012/0=p) با ترمیم اپی زیاتومی در روز چهاردهم بعد زایمان همبستگی معکوسی داشت، یعنی تعداد بخیه های پوستی بیشتر باعث تأخیر در ترمیم زخم اپی زیاتومی شد. نتیجه گیری: از میان تمامی متغیرها، برش پوستی وسیع تر، تعداد بیشتر بخیه های پوستی و بخیه های با نخ دو صفر، نشستن طولانی مدت و ایجاد فشار و کشش در محل بخیه ها، درد شدیدتر اپی زیاتومی و عدم رعایت بهداشت باعث تأخیر ترمیم اپی زیاتومی می شوند. پیشنهاد می شود اهمیت این عوامل به پرسنل بهداشتی و مادران آموزش داده شود..